"Żył pewien człowiek bogaty..."

Myślę o swoim bogactwie! Tak! Nie tym materialnym, choć i ono jest Bożym darem, za który jestem wdzięczna. Mam dach nad głową, mam co jeść, mam gdzie spać... Dziś nie jest to takie oczywiste, zwłaszcza, gdy pomyśle o naszych wschodnich sąsiadach... Dlatego pragnę dziękować Bogu i wielbić Go w tym, co mam! Nawet jeśli moje materialne bogactwo jest pojęciem względnym. Proszę też Ducha Świętego o wolność od porównywania się z innymi, bo wtedy zawsze wydaje się, że to, co mam jest niewystarczające...

Ale myślę przede wszystkim o innym bogactwie... które również jest Bożą łaską i darem. Myślę o bogactwie niematerialnym. O tym, że Bóg zastawia dla mnie stół codziennie. Że codziennie mogę jeść najwykwintniejsze potrawy z Jego stołu. Oczywiście, że mam na myśli Eucharystię, która w naszym kraju jest ciągle jeszcze "łatwo dostępna", w każdej świątyni, w każdym mieście, o różnych porach, codziennie. Ale mam na myśli też to, jak Bóg mnie karmi swoim Słowem, swoja miłością, którą przecież okazuje mi również przez bliskich ludzi. Myślę o moich relacjach, przyjaźniach, modlitwie, rozwoju... o każdej książce, każdej rozmowie...  - to jest prawdziwa uczta, do której już tak się przyzwyczaiłam, że nie zwracam na to uwagi. 

Wreszcie Bóg daje mi Samego Siebie! - Czy to nie jest prawdziwe bogactwo?

'Jeden jest bowiem Ojciec wasz'

Jeden Ojciec wszystkich.

Stąd wszyscy jesteśmy braćmi.

Poznać Ojca, to wejść w Jego rodzinę. 

Czy mi się to podoba czy nie, być w domu z Ojcem, to być jednocześnie z Jego dziećmi.

Czasem łatwiej być z samym Bogiem, bo ludzie bywają trudni.

A On jest Ojcem, ktory chce bym żyła w rodzinie. Dlatego dał Kościół.

Kościół jest domem Ojca, do ktorego mogę wrocić...

...nawet jeśli roztrwoniłam już wszystko... albo właśnie dlatego..

'...mowili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem' 

Czytając i rozważając te słowa myślę o różnych odejściach. Myślę o by tym, co w moim życiu zmierza ku końcowi i o tym co po się rozpoczyna...

Czasami, żeby coś nowego mogło się zacząć, co innego musi się skończyć, aby stworzyć przestrzeń...

Jezus odchodząc uczynił najwięcej.

Umarł aby człowiek był zbawiony!

Ale to nie był koniec!

To był  początek.

Jk 4,14"...wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika."

Panie ... jak bardzo śmieszne wszystkie moje wielkie plany ... Tu i Teraz ...jakie to trudne!